حيض ده روز است و بيشتر طهر را حدى نيست و بر اين مضمون احاديث صحيحه و كالصحيحه وارد شده است و اكثر بر اينند و قولى شده است كه اگر سه روز در جمله ده روز ببيند آن سه روز حيض است و ما بين طهر است.
و هم چنين حديث ابو بصير نيز خواهد آمد و مصنف به آن عمل كرده است و در آنجا نيز لازم مىآيد كه طهر كمتر از ده روز باشد. و صدوق تخصيص مىدهد اين احاديث را به آن حديث. و اگر ايام حيض را در اين دو جا عمل هر دو بكند بهتر است و اگر عمل به مشهور كند نيز جايز است و اللَّه تعالى يعلم.
(و الحائض تغتسل بتسعة ارطال من ماء بالرّطل المدنىّ)(1)
و حايض غسل مىكند بنه رطل مدنى و ظاهرا مرادش استحباب است چنانكه در جنب يك صاع سنت است.
بدان كه روايتى قوى كالصحيح وارد شده است كه حايض غسل مىكند بنه رطل از آب و اكثر علما حمل كردهاند بر رطل عراقى به قرينه احاديث بسيار كه گذشت كه غسل جنابت و غسل حيض مثل يكديگرند و در غسل جنابت احاديث بسيار وارد شده است كه يك صاع سنت است و خلافى در اين نيست كه صاعى نه رطل عراقى است.
و ليكن چون صدوق اعتبار بلد معصوم مىكند چنانكه در كر گذشت در اينجا نيز رطل را تفسير به رطل مدينه كرده است و ملاحظه نيز نموده است كه چون پائين تنه حايض از خون حيض نجس است آب بيشتر مىبايد از جهت ازاله نجاست بنا بر اين نه رطل مدينه گفته است كه يك صاع و نيم باشد.
و شك نيست كه نه رطل بر سبيل استحبابست زيرا كه احاديث صحيحه وارد شده است كه مثل دهن كافى است با جريان و آن به اندكى از آب حاصل مىشود اگر كسى دانا باشد و غالب اوقات زنان بدو مثل اين خود را پاك نمىتوانند كرد.