غذاى او را خون حيض ساخته و تا زنده است هميشه مصاحب بول و غايط و خون و صفرا و بلغم و سودا گردانيده آنست كه تكبر را از او دور گرداند و با اين حالت بىچاره بنى آدم دعوى الوهيت مىكند.
و صدوق در حديث معتبر از عبد اللَّه بن الفضل الهاشمي روايت كرده است كه عرض نمودم به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه از چه سبب حق سبحانه و تعالى ارواح را در ابدان درآورد بعد از آن كه در ملكوت اعلى در مرتبه اعلى بودند پس حضرت فرمود كه چون سبحانه و تعالى از حال ايشان مىدانست كه اگر ايشان را در آن شرف و رفعت مىگذاشت بدعوى ربوبيت مبتلا مىشدند اكثر ايشان پس به قدرت كامله و حكمت بالغه ايشان را مقدر ساخت كه در بدنها درآورد و همه را محتاج يكديگر گرداند و بعضى را بلند مرتبگى بدهد تا كفايت مهمات زير دستان خود بكنند و زير دستان نيز كفايت مهمات بلند مرتبگان بكنند.
و پيغمبران به ايشان فرستاد و هر يك را معجزات باهره كرامت كرد كه حجت خود را بر ايشان تمام گرداند و گاهى ايشان را به بشارتهاى دل نواز در مقام شوق بندگى درآورند و گاهى به تخويفات جانگداز ايشان را در مقام تواضع و بندگى خداوند خود بدارند و عقوبتها از جهت ايشان در دنيا و عقبى مقرر فرمود و جزاها و مثوبات در اين نشأه و آن نشأه مقرر ساخت تا ايشان را به خوبيها راغب گرداند و از بديها باز دارد.
و ايشان را مبتلا ساخت هر يك را به عنوانى در كسب معاش و هزار گونه احتياج هر يك را در هر حالى داد تا بدانند كه بندگانىاند محتاج به خداوند و بىچارهگانىاند در تحت تصرف و تدبير ذو الجلال و الاكرام تا رو كند به بندگى پروردگار خود و در هر آنى به درگاه او روند از جهت حاجتى تا به سبب اينها مستحق نعمتهاى ابدى و جنتهاى جاويدانى شوند و از همه بدى خلاص شوند