بعضى از آنها را مسح كشند زيرا كه لفظ با بر وجوهكم درآورد و أيديكم را بر او عطف فرمود و فرمود كه منه يعنى مسح كشيد از آن چه قصد به آن كرده بوديد از صعيد طيب و من تبعيضى آورد يعنى بعضى از آن خاك را بر رو و دستها بماليد چون مىدانست كه دستى كه بر خاك زنند خاكش بتمام رو نمىرسد زيرا كه خاك بر بعضى از دست مىچسبد و بر بعضى نمىچسبد.
ديگر فرمود كه خداوند عالميان نمىخواهد كه بر شما كار را تنگ كند اين نيز مؤيد تبعيض مسحهاست در وضو و تيمم پس ظاهر شد كه حق سبحانه و تعالى در چهار جا اشاره فرموده است و حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نيز كه وضو و تيمم ساختند چنين كردند اما وضوى آن حضرت گذشت و اما تيمم را پس عقيب اين ذكر مىكند.
(و قال زرارة قال ابو جعفر (صلوات الله عليه) قال رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ذات يوم لعمّار فى سفر له يا عمّار بلغنا انّك اجنبت فكيف صنعت؟ قال تمرّغت يا رسول اللَّه فى التّراب قال فقال له كذلك يتمرّغ الحمار أ فلا صنعت كذا ثمّ أهوى بيديه إلى الارض فوضعهما على الصّعيد ثمّ مسح جبينه بإصابعه و كفّيه إحداهما بالأخرى ثمّ لم يعد ذلك)(1)
و بسند صحيح از زرارة منقولست كه حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) فرمودند كه حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) روزى به عمار فرمودند در سفرى كه اى عمار شنيدم كه جنب شدى چه كردى؟
گفت يا رسول اللَّه در خاك غلطيدم حضرت فرمودند كه مانند الاغ غلطيدى خر چنين مىغلطد يعنى قياس كار خرانست چرا نپرسيدى چرا چنين نكردى؟
پس حضرت رسول اللَّه عليه و آله يا حضرت امام محمد باقر بر احتمالى دستها را به زير آوردند و بر صعيد كه خاكست يا زمين گذاشتند بعد از آن پيشانى را يا دو طرف آن را بنا بر نسخه جبينيه به انگشتان خود مسح كردند و دستها را هر يك بر