و محتمل است بنا بر نسخه (لم يعد) كه صدوق مذهب خود را ذكر كرده باشد كه اعاده نماز لازم نيست تا ظاهر سازد كه اعاده كه در اين حديث واقع شده است اعاده وضو است نه نماز يا نماز است على الاستحباب، و ليكن طريقه صدوق نيست و ظاهرا از نساخ شده است اين غلط واصل صحيح است و اعاده نماز مستحب است و اعاده وضو واجب و اللَّه تعالى يعلم.
(و من تيمّم و كان معه ماء فنسى و صلّى بتيمّم ثمّ ذكر قبل أن يخرج الوقت فليعد الوضوء و الصّلاة)(1)
و كسى كه تيمم كند و آب داشته باشد و فراموش كرده باشد كه آب دارد و به آن تيمم نماز كند و پيش از خروج وقت به خاطرش آيد كه آب دارد پس وضو بسازد و نماز را اعاده كند چون تقصير كرده است در طلب آب.
و اين مضمون حديث كالصحيح عبد اللَّه بن مسكان از ابو بصير و چون كتاب عبد اللَّه نزد صدوق بوده ظاهرش آنست كه از آنجا برداشته باشد، و طريق صدوق به او صحيح است، و علماء نيز عمل باين كردهاند و ظاهر مىشود كه طلب آب پيش از نماز در كار باشد.
(و من احتلم فى مسجد من المساجد خرج منه و اغتسل الّا ان يكون احتلامه فى المسجد الحرام او فى مسجد الرّسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فان احتلم فى احد هذين المسجدين تيمّم و خرج و لم يمش فيهما الّا متيمّما)(2)
و بسند صحيح منقولست از ابو عبيده از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) كه هر كه محتلم شود در يكى از مساجد بيرون آيد و غسل كند مگر آن كه در مسجد الحرام يا در مسجد سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) محتلم شود كه اگر در يكى از اين دو مسجد محتلم شود تيمم كند و بيرون آيد و راه نرود در اين دو مسجد مگر آن كه با تيمم باشد.
و اين مضمون از آن حضرت منقولست و در عبارت تغييرى واقع شده