عمره را به جا آورده باشد كه از اهل عليّين گردد كه اعلى مراتب بهشت است و چون در حديث سابق مذكور شد كه يك نماز بهتر از بيست حج و هزار حج است و ظاهر اين حديث يك حج و عمره است چند وجه مىتوان گفت يكى آن كه نفرمودند صريحا يك حج را ممكن است كه بيست حج باشد يا هزار حج و ديگر آن كه ممكن است كه ثواب يك حج و عمره از جهت انتظار وقت باشد و ساير مستحبات با آن كه در اين حديث ضم شده است آن كه از اهل عليين باشد و ممكن است كه اين معنى زيادتى كند بر بيست حج و احتمالى ديگر هست كه چون در نظر اكثر مردمان خصوصا سنيان ثواب حج و عمره عظيم است و اگر بيست يا هزار را بشنوند حمل بر اغراق خواهستند كرد مجمل فرمودند و منافات ندارد كه يك حج با هزار حج چون يك در ضمن هزار هست و ممكن است كه بحسب استحقاق يك حج باشد و باقى بحسب تفضل باشد و آن نظر به اشخاص مختلف شود يا يك حج حج واجب باشد و زايد حج سنت و اللَّه تعالى يعلم.
و در حديث كالصحيح از حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) مرويست كه هر كه انتظار كشد بعد از نماز تا وقت نماز ديگر داخل شود از جمله زايران حق سبحانه و تعالى است و بر حق تعالى لازمست كه گرامى دارد زاير خود را و بدهد به او هر چه سؤال كند.
و در خبر كالصحيح از حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) وارد شده است كه فرمودند كه انتظار نماز بعد از نماز گنجى است از گنجهاى بهشت و از حضرت سيد الساجدين (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه هر كه اهتمام دارد به وقتهاى نماز لذّت دنيا او را كامل نمىشود يعنى چندان لذت از اين معنى مىيابد كه لذتهاى دنيا محو مىشود نزد او يا آن كه مىبايد كه لذات دنيا را ترك كند تا اين سعادت او را حاصل شود و عن قريب احاديث در فضيلت اول وقت نيز خواهد آمد