انتظار نماز - لوامع صاحبقرانی جلد 3

معنويه داشته باشند از كرم و اخلاص و شفقت على خلق اللَّه اين عبادات ظاهره را مقرر ساخته است كه تا چون اين عبادات را به جا آورند آن حالات حاصل شود و متكلّمان اين معانى را بعوض نيت قربت به دلايل عقلى مقرر ساخته‏اند جمعى از اين معنى غافل شده‏اند و اينها را با نيت قربت جمع كرده‏اند و على اى حال شبهه نيست در آن كه هر گاه نيت قربت را بكنند از همه مجزيست و احتياج به اين‏ها نيست و اگر كسى بكند ضرر ندارد و بر تقدير لزوم اجماع است كه نيت لفظ نيست و خطور به آن نيست بلكه آن معنى است كه باعث فعل است و آن معنى اختيارى نيست مگر به آن كه مقدمات آن را حاصل كنند به رياضات و مجاهدات تا آن كه بنده هر چه كند غرضش اطاعت و فرمانبردارى الهى باشد چنانكه گذشت.

انتظار نماز

(و قال (صلوات اللَّه عليه) كان رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) يقول من حبس نفسه على صلاة فريضة ينتظر وقتها فصلّاها فى اوّل وقتها فاتمّ ركوعها و سجودها و خشوعها ثم مجّد اللَّه عزّ و جلّ و عظّمه و حمده حتّى يدخل وقت صلاة اخرى لم يلغ بينهما كتب اللَّه له كاجر الحاجّ المعتمر و كان من اهل علّيين)(1)

و از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مى‏فرمودند كه هر كه حبس نمايد نفس خود را بر نماز فريضه به آن كه انتظار وقت آن بكشد تا نماز را در اول وقتش به جا آورد و ركوع و سجود و خشوع نماز را تمام به جا آورد پس تعقيب كند نماز را به آن كه تمجيد الهى كند به صفاتى كه دلالت بر عظمت الهى كند مثل لا حول و لا قوّة الّا باللَّه العليّ العظيم و تعظيم الهى كند به صفات عظمت و حمد الهى كند بر صفات كماليه يا به گفتن الحمد للَّه ربّ العالمين مثلا تا آن كه وقت نماز ديگر در آيد و در ميان دو نماز حرفى بى‏فايده نگويد بنويسد حق سبحانه و تعالى از جهت او ثواب كسى كه حج و