لطفا منتظر باشید ...
باب ما يسجد عليه و ما لا يسجد عليه
مقدمه(1)
اين بابى است در بيان آن چه پيشانى بر او مىتوان گذاشت در حالت سجده نماز و آن چه سجده بر آن نمىتوان كرد(قال الصّادق (صلوات اللَّه عليه) السّجود على الارض فريضة و على غير ذلك سنّة)(2)منقولست بسند صحيح از يعقوب بن يزيد كه رفع كرد حديث را با آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) و كلينى رضى اللَّه عنه روايت كرده است از محمد بن يحيى به اسناد او از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه سجود بر زمين فريضه است و بر غير آن از چيزهائى كه جايز است بر آن سجده كردن سنت است و در كافى و على الخمرة سنّة يعنى بر سجاده صغيره كه به جاى مهر با خود مىداشتند و بر آن سجده مىكردند از سنت نبى (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ظاهر شده است اما آن كه بر زمين فريضه است يك احتمالش آن است كه مراد از آن قول حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) باشد كه فرمودند متواترا كهجعلت لي الارض مسجدايعنى حق سبحانه و تعالى كل زمين را محل سجده و محل نماز من كرد اما محل نماز گذشت كه در امم سابقه نمازهاى ايشان در غير معابد ايشان صحيح نبود اما حق سبحانه و تعالى همه زمين را محل نماز آن حضرت و امّت آن حضرت گردانيد كه در همه جا نماز توانند كرد و محلّ سجده ايشان گردانيد كه بر هر زمينى سجده توانند كرد و چون مفروض بود به حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) آن حضرت واسع گردانيدند بر امت خود كه سجده توانند كرد بر
