قرائت در نماز و دهان بسته باشد - لوامع صاحبقرانی جلد 3

گوشت و امثال آن از ايشان نگيرند و تعظيم ايشان نكنند و على هذا القياس ساير چيزها

و ذلك فى اوّل الاسلام و ابتدائه‏(1)

ظاهرا اين كلام صدوقست كه مى‏گويد كه اين امتياز به تحت الحنك در اوّل اسلام و ابتداى آن بود كه مسلمانان كم بودند و كفار بسيار بودند لازم بود امتياز يا آن كه چون اسلام آشكار شد علامت امتياز بسيار شد از جامه سفيد و ساير چيزها ديگر احتياج به تحت الحنك نداشتند و نكردند يا در اوايل اسلام اكثر منافق بودند و بعد از آن مرتبه مرتبه بنور ايمان منور شدند و عبادات بسيار مى‏كردند بموجب كريمه «سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ» نور ايمان از صفحات وجوه ايشان لامع بود چنانكه خواهد آمد و ممكن است كه اين عبارت يكى از ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) باشد لهذا صدوق نسبت به خود نداد چنانكه داب اوست كه نسبت به خود مى‏دهد.

(و قد نقل عنه أهل الخلاف ايضا انّه امر بالتّلحّي و نهى عن الاقتعاط)(2)

و بتحقيق كه سنيّان نيز از حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) روايت كرده‏اند كه آن حضرت امر فرمود به تلحّى كه عمامه با تحت الحنك باشد و نهى فرمودند از عمامه بى تحت الحنك و به همين عبارت ذكر كرده‏اند همه لغويين و بغير اين عبارت نيز روايت كرده‏اند از آن جمله حسين بن مسعود در شرح سنت روايت كرده است از معمر از ليث از طاوس كه پرسيدند از او از كسى كه عمامه پيچد و تحت الحنك نگذارد آن را طاوس يمانى گفت كه اين عمامه شيطان است حاصل آن كه خود نقل كرده‏اند و على رغم شيعيان ترك نموده چنانكه دين حقرا نيز على رغم ايشان ترك كرده‏اند.

قرائت در نماز و دهان بسته باشد

(و سال الحلبيّ و عبد اللَّه بن سنان ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) و آله هل يقرأ الرّجل فى صلاته و ثوبه على فيه قال لا باس بذلك و فى‏