هر گاه اذان گويى در راه يا در خانهات و اقامه را در مسجد بگويى
(و روى ابو بصير عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) انّه قال اذا اذّنت فى الطّريق او فى بيتك ثمّ اقمت فى المسجد اجزاك)(1)و در موثق كالصحيح منقولست از ابو بصير كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه اذان گويى در راه يا در خانهات و اقامه را در مسجد بگويى مجزيست ترا و به همين مضمون احاديث صحيحه از عبد اللَّه بن سنان و محمد ابن مسلم و بزنطى و غير ايشان وارد شده است و دلالت مىكند بر آن كه اذان را در همه حالى واقع مىتواند ساخت و مىبايد كه اقامت را بر حالتى مانند حالت نماز واقع سازد به آن كه با وضو و رو بقبله و ايستاده واقع سازد بر روى زمين چنانكه گذشت.
يك نفر اذان بگويد و ديگرى اقامه
(و كان (صلوات اللَّه عليه) يؤذّن و يقيم غيره و كان يقيم و قد اذّن غيره)(2)و از اسماعيل بن جابر منقول است كه بسيار بود كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) اذان مىگفتند و غير آن حضرت اقامه مىگفت و بسيار بود كه حضرت اقامه مىگفتند و ديگرى اذان گفته بود و چون كلينى و شيخ اين حديث را از اسماعيل روايت كردهاند و طريق صدوق بكتاب اسماعيل صحيح است بحسب ظاهر حديث صحيح است و دلالت مىكند بر آن كه لازم نيست كه مؤذن و مقيم يكى باشد بلكه سنت است كه دو كس باشند و سنت است كه امام يكى از هر دو را بگويد.
اذان بلند موجب بچه دار شدن مىشود
(و شكى هشام بن ابراهيم إلى ابى الحسن الرّضا (صلوات اللَّه عليه)
لطفا منتظر باشید ...
