(و ينبغى ان يكون بين الاذان و الاقامة جلسة الّا المغرب فانّه يجزئ بين الاذان و الاقامة نفس)(1)و سزاوار آنست كه در ميان اذان و اقامه اندكى بنشيند مگر در نماز شام كه در آنجا كافى است بمقدار نفس كشيدنى.و بر اين مضمون حديث قوى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است.و در حديث صحيح از بزنطى منقول است كه حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه در هر نمازى در ميان اذان و اقامه نشستنى هست هر گاه پيش از اقامه نمازى نباشد كه آن را به جا آورى پس در مانند نماز ظهر و عصر بهتر آنست كه دو ركعت از نافله را در ميان هر دو واقع سازد.چنانكه در حديث كالصحيح از احدهما (صلوات اللَّه عليهما) منقول است كه حضرت فرمودند كه اذان مىگويد از جهت نماز ظهر بعد از آن كه شش ركعت نماز نافله ظهر را كرده باشد و هم چنين اذان مىگويد از جهة نماز عصر بعد از شش ركعت از نافله عصر كه بعد از نماز ظهر به جا مىآورد.و در حديث صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه فاصله كن در ميان اذان و اقامت به نشستنى يا بدو ركعت نماز.و در حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه لا بد است در ميان اذان و اقامت از نشستنى.
لطفا منتظر باشید ...
