نماز در پوست حيوانى كه مرده باشد - لوامع صاحبقرانی جلد 3

باب ما يصلّى فيه و ما لا يصلّى فيه من الثّياب و جميع الانواع‏(1)

اين بابى است در بيان جامهائى كه در آن جامها نماز مى‏توان كردن و آن چه نمى‏توان كردن و غير ثياب كه با او جايز است بودن يا جايز نيست بودن بدان كه واجبست در حالت نماز كه عورت مصلّى پوشيده باشد خواه كسى باشد و خواه نباشد و عورت مردان ذكر و انثيين و دبر است بى‏دغدغه و بعضى از علما گفته‏اند كه واجبست در نماز كه از ناف تا زانو پوشيده باشد و بعضى تا نصف ساق گفته‏اند و شك نيست كه بهتر است اما جزم بوجوب مشكل است و لباس مصلى مى‏بايد كه چيزى باشد كه عورتين را به پوشاند كه رنگ آن در زير آن جامه پيدا نباشد و در حجم خلافست احوط آنست كه حجم نيز مستور باشد و لازم است كه حرير محض نباشد و پوست و موى حيوان غير ماكول اللّحم نباشد مگر چيزى چند كه مستثنى خواهد شد

نماز در پوست حيوانى كه مرده باشد

(و روى محمّد بن مسلم عن ابى جعفر (صلوات اللَّه عليه) انّه ساله عن جلد الميتة يلبس فى الصّلاة اذا دبغ فقال لا و ان دبغ سبعين مرّة)(2)

به اسانيد صحيحه منقولست از محمد بن مسلم كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) از پوست حيوانى كه مرده باشد اگر دباغى آن بكنند آيا آن را در نماز مى‏توان پوشيد حضرت فرمودند كه نمى‏توان در آن نماز كردن اگر چه هفتاد مرتبه دباغى آن پوست كرده باشند.