اين بابى است در بيان شرعيت اذان و اقامت و كيفيّت آن و ثواب مؤذّنان و ساير احكامى كه متفرع مىشود بر آن بدان كه علماء شيعه اجماع كردهاند بر آن كه اذان و اقامه به وحى الهى است چنانكه اجماع سنّيانست بر آن كه از خواب يكى از صحابه است كه آن عبد اللَّه بن زيد است يا ابى بن كعب و اجماع شيعه است بر آن كه هر كه اين اعتقاد داشته باشد ملعونست و احاديث ما متواتر است كه از وحى است و بعضى از آن مذكور خواهد شد.
اذان جبرئيل
(و روى حفص بن البخترىّ عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) انّه قال لمّا اسرى برسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) حضرت الصّلاة فاذّن جبرئيل (عليه السلام) فلمّا قال اللَّه اكبر اللَّه أكبر قالت الملائكة اللَّه اكبر اللَّه اكبر فلمّا قال اشهد ان لا اله الّا اللَّه قالت الملائكة خلع الانداد فلمّا قال اشهد انّ محمّدا رسول اللَّه قالت الملائكة نبىّ بعث فلمّا قال حىّ على الصّلاة قالت الملائكة حثّ على عبادة ربّه فلمّا قال حىّ على الفلاح قالت الملائكة افلح من اتّبعه)(2)منقولست به اسانيد اربعه صحيحه از حفص كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه چون حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را به معراج بردند وقت نماز حاضر شد يعنى وقت تعليم نماز يا وقت نمازى كه آن حضرت در آسمان كردند وجوبا يا استحبابا يا با تعليما پس حضرت جبرئيل اذان گفت و چون گفت اللَّه اكبر اللَّه اكبر
لطفا منتظر باشید ...
