نماز كردن در حجرهاى كه در آنجا شرابى در ظرفى باشد
(و لا يجوز الصّلاة فى بيت فيه خمر محصور فى انية)(1)و جايز نيست نماز كردن در حجره كه در آنجا شرابى در ظرفى باشد كه اگر شراب ريخته باشد در زمين جايز است نماز كردن.چنانكه در حديث موثق منقول است از عمار از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه نماز مكن در حجره كه در آنجا شراب انگور باشد يا هر مست كننده زيرا كه فرشتگان در آن خانه داخل نمىشوند و فرمودند كه نماز مكن در جامه كه به آن جامه رسيده باشد شرابى يا مست كننده غير آن تا نشويند آن جامه را و ظاهر خبر كراهتست و ممكن است كه حمل كنيم كلام صدوق را نيز بر كراهت و جمعى وجه حرمت را چنين گفتهاند كه چون واجبست ريختن شراب بر هر كه قدرت بر آن داشته باشد پس اگر نماز كند نماز منهى عنه خواهد بود چون ضد ريختن شرابست يا بانكه در وقتى كه واجبست ريختن: نماز مامور به نيست از جهت قبح امر به ضدين و هم چنين هر گاه نماز جمع شود با واجب فورى اين دو وجه جاريست و حق آنست كه بر تقدير عدم جواز تعبديست از جهت نص و آن دو وجه بىوجه است چنانكه در روضة المتقين بيان شده است.
نماز خواندن در موضعى باشد كه قدرت بر زمين نداشته باشد
(و روى ابو بصير عن الصّادق (صلوات اللَّه عليه) انّه قال من كان فى موضع لا يقدر على الارض فليؤم ايماء و ان كان فى ارض منقطعة)(2)و منقول است از ابى بصير ليث عظيم الشأن و ظاهرا از كتاب ابن مسكان بر داشته چنانكه شيخ روايت كرده است از ابن مسكان از ابى بصير پس حديث صحيح باشد و بنا بر آن چه در آخر ذكر كرده است موثق كالصحيح كه حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر كه در موضعى باشد كه قدرت بر زمين نداشته باشد بانكه از دشمنى يا سبعى خائف باشد پس نماز به ايما كند بسر اگر
لطفا منتظر باشید ...
