اذان با تقيه‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

پس زراره و فضيل گفتند كه پرسيديم كه چگونه اذان گفت حضرت فرمودند كه گفت اللَّه اكبر اللَّه اكبر تا به آخر آن چه مذكور شد و فرمودند كه اقامه مثل اذانست مگر آن كه در اقامه هست قد قامت الصلاة قد قامت الصّلاة در ميان حىّ على خير العمل و ميان اللَّه اكبر پس رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) أمر فرمودند بلال را باين اذان و بلال باين عنوان اذان مى‏گفت تا رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) از دنيا رفتند و غرض آنست كه تغييراتى كه واقع شد مثل ترك حى على خير العمل و وحدت فصول اذان و اقامه يا اقامت تنها بعد از حضرت شد و اين دو حديث نيز موافق مشهورند الّا در تكبيرات اول اذان كه در اين دو حديث دو مرتبه وارد شده است و تهليل آخر اقامه و خواهد آمد در حديث فضل بن شاذان كه دو تكبير جزو اذانست و دو تكبير ديگر از جهت تنبيه غافل است.

و در حديث موثق كالصحيح از معلّى بن خنيس منقولست كيفيت اذان و مشتمل است بر چهار تكبير.

و در حديث صحيح از زراره منقولست از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه اى زراره افتتاح مى‏كنى اذان را به چهار تكبير و ختم مى‏كنى آن را بدو تكبير و دو تهليل.

و در حديث صحيح از صفوان جمال منقولست كه گفت از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) پرسيدم كه فرمودند كه اذان دو دو است و اقامه دو دو موافق حديث جعفى مى‏بايد كه لا اله الا اللَّه در آخر اقامه يكى باشد تا هفده باشد و در بعضى از اخبار صحيحه وارد شده است كه اذان و اقامه را يكى يكى مى‏گويند يعنى مى‏توان گفت و در چند خبر صحيح وارد شده است كه اذان دو دو است و اقامت يك يك و محمولست بر حالت تعجيل يا تقيه.

اذان با تقيه‏

(و لا باس ان يقال فى صلاة اذان الغداة على اثر حىّ على خير