(و روى خالد بن نجيح عنه (صلوات اللَّه عليه) انّه قال الاذان و الاقامة مجزومان و فى خبر اخر موقوفان)(1)و در صحيح از ابن ابى عمير منقولست از خالد از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه اذان و اقامت مجزومند و اعراب آخر همه فصول محذوفست و در حديث ديگر وارد شده است كه اذان و اقامت را وقف مىبايد كرد و اكثر علما حمل بر استحباب كردهاند و احوط آنست كه با اعراب نخواند و بر همه فصول وقف كند خصوصا بر فصول اذان و مرويست از شيخ نقلا عن الكليني در حسن كالصحيح از زراره كه حضرت امام محمّد باقر (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه اذان را به وقف مىبايد گفت و ظاهر مىبايد ساخت ها و الف را و اقامه را تند مىبايد واقع ساخت و تامّلى در اين حديث هست زيرا كه در نسخ كافى كه نزد ماست نيست ممكن است كه در نسخه شيخ باشد يا از كتاب ديگر از كتب كلينى نقل كرده باشد و آن چه گمان بيشتر است آنست كه اين حديث در كتاب محمّد بن احمد بوده است و سهو در نسبت به كافى شده است و ازين باب چند جا از شيخ واقع شده است و اللَّه تعالى يعلم.(و روى زرارة عن ابى جعفر (صلوات اللَّه عليه) قال لا يجزئك من الاذان الّا ما اسمعت نفسك او فهمته و افصح بالألف و الهاء و صلّ على النّبي (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كلمّا ذكرته او ذكره ذاكر عندك فى اذان او غيره و كلمّا اشتدّ صوتك من غير ان تجهد نفسك كان من يسمع اكثر
لطفا منتظر باشید ...
