(و روى عن مسعدة بن صدقة انّه قال سئل ابو عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) ما بال الزّاني لا تسمّيه كافرا و تارك الصّلاة تسمّيه كافرا و ما الحجّة فى ذلك فقال لأنّ الزّاني و ما اشبهه انّما يجعل ذلك لمكان الشّهوة لأنّها تغلبه و تارك الصّلاة لا يتركها الّا استخفافا بها و ذلك لأنّك لا تجد الزّاني يأتى المرأة الّا و هو مستلذ لإتيانه إيّاها قاصدا إليها و كلّ من ترك الصّلاة قاصدا لتركها فليس يكون قصده لتركها اللّذّة فاذا نفيت اللّذّة وقع الاستخفاف و اذا وقع الاستخفاف وقع الكفر)(1)و بسند صحيح منقولست از مسعده و بعضى ذكر كردهاند كه بد مذهب است اما ارباب حديث كتاب او را اعتبار كردهاند أو گفت كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) پرسيدند كه چرا زنا كاره را كافر نمىنامى و تارك نماز را كافر مىنامى و حجت بر اين چه چيز است حضرت فرمودند كه زيرا كه شخصى كه زنا مىكند يا لواطه مثلا نمىكند امثال اين اعمال قبيحه را مگر از جهت غلبه شهوت و كسى كه ترك نماز مىكند ترك نمىكند آن را مگر از روى استخفاف به آن زيرا كه شخصى كه زنا مىكند شهوت عظيم بر او غلبه مىكند به مرتبه كه كور و كر مىشود و آن عمل قبيح را به جا مىآورد و به مرتبه نمىرسد كه اختيار نداشته باشد و اگر نه معاقب نمىبود و كسى كه ترك نماز مىكند شهوتى بر او غلبه نمىكند بلكه به محض استخفاف نماز آن را نمىكند و هر گاه استخفاف واقع شود كفر واقع مىشود بدان كه ظاهر حديث مخالف است با احاديث بسيار بلكه با اجماع مسلمين كه تارك الصّلاة كافر نيست بلكه فاسق است پس حمل كردهاند اين خبر را بر صورتى كه نماز در نظر او سهل باشد و ترك آن را حلال داند چنانكه از آخر
لطفا منتظر باشید ...
