(و قال ابى رضى اللَّه عنه فى رسالته إليّ اذا اردت ان تصلّى نافلة و أنت راكب فصلّها و استقبل رأس دابّتك حيث توجّهت بك مستقبل القبلة و مستدبرها و يمينا و يسارا فان صلّيت فريضة على ظهر دابّتك فاستقبل القبلة و كبّر تكبيرة الافتتاح ثمّ امض حيث توجّهت بك دابّتك و اقرأ فاذا اردت الرّكوع و السّجود فاركع و اسجد على شىء يكون معك ممّا يجوز عليه السّجود و لا تصلّها الّا على حال اضطرار شديد و تفعل فيها اذا صلّيت ماشيا مثل ذلك الّا انّك اذا اردت السّجود سجدت على الارض)(1)و ذكر كرده است پدرم رضى اللَّه عنه در رساله كه بسوى من نوشته بود با آن كه جميع اين عبارات، عبارات فقه رضويست (صلوات اللَّه و سلامه عليه) هر گاه خواهى نماز نافله كنى و سواره باشى پس نماز نافله بكن و رو بسر چهار پا كن هر جا كه ترا برد خواه رو بقبله رود يا پشت بقبله و خواه بدست راست رود و خواه بدست چپ و اگر نماز واجب را بر پشت چهار پا كنى پس اول رو بقبله كن و تكبير احرام را رو بقبله بگو و رو كن بهر طرفى كه چهار پا از آن طرف رود و حمد و سوره بخوان پس چون خواهى كه ركوع و سجود كنى ركوع كن و سجود كن بر چيزى كه با خود داشته باشى از چيزهائى كه جايز باشد سجده كردن بر آن و فريضه را بر پشت حيوان مكن تا بسيار مضطر نباشى و اگر مضطر شوى به پياده رفتن بهمان عنوان نماز كن كه تكبيرة الاحرام را رو بقبله بگو و قرائت را رو به راه بخوان و ركوع را كج شو و چون خواهى سجده كنى بر زمين سجده كن و بر اين مضامين احاديث صحيحه بسيار وارد شده است و چون بعد از اين همه را ذكر كرده است و احاديث آورده
لطفا منتظر باشید ...
