(و يكون سجودك كما يتخوّى البعير الضّامر عند بروكه تكون شبه المعلّق لا يكون شىء من جسدك على شىء منه)(1)و در فقه رضوى و رساله على مذكور است و مىبايد كه سجود تو مانند فراخ بودن ما بين اعضاى شتر لاغر باشد نزد خوابيدن كه مانند كسى باشى كه آويخته باشد يا مانند شتر چيزى باشد كه آويخته باشد و نبوده باشد چيزى از بدنت بر چيزى از بدنت و ظاهر عبارت استحباب گشوده بودنست مانند شتر لاغر و بعضى گفتهاند كه مراد اين است و اين نيز هست كه چنانكه شتر دو وقت خوابيدن دستها را پيش مىكند مصلى نيز مىبايد كه در وقت رفتن به سجود اول دستها را بر زمين گذارد و ديگر زانوها را و اين معنى را از لفظ عند برو كه فهميدهاند اگر چه ضرر نكرده است كه اين معنى را از اين عبارت يا از مثل اين عبارت استخراج نمايند چون احاديث صحيحه بر اين مضمون وارد شده است و مضمون اين عبارت در حديث كالصحيح از حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه چون آن حضرت به سجود مىرفتند ميان تهى بودند چنانكه ميان تهى است شتر لاغر يعنى در وقت خوابيدن عضوهاى آن از يكديگر جدا است و احكام و اخبار سجده خواهد آمد و چون اين عبارت در فقه رضوى واقع بوده پدرش در رساله ذكر كرد و در آنجاها به موقع خود واقع است و همين عبارت را در موقع خود ذكر كرده است و همين معنى قرينه سهو است.
لطفا منتظر باشید ...
