(و قال الصّادق (صلوات اللَّه عليه) من قبل اللَّه منه صلاة واحدة لم يعذّبه و من قبل اللَّه له حسنة لم يعذّبه)(1)و بسند حسن كالصحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه هر كه حق سبحانه و تعالى يك نماز او را قبول كند او را عذاب نمىكند و كسى كه يك حسنه او را قبول كند او را عذاب نمىكند و در حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) منقول است كه اگر شخصى يك نماز تمام به جا آورد حق سبحانه و تعالى همه نمازهاى او را قبول مىكند هر چند باقى ناتمام باشد و اگر يك نماز تمام نكرده باشد و همه را فاسد كرده باشد حق سبحانه و تعالى هيچ عبادت او را قبول نمىكند و حساب نمىكند و در حساب در نمىآورد نه فرايض او را و نه نوافل او را زيرا كه نافله را بعد از فريضه قبول مىكنند بلكه نوافل از جهت اتمام فرايض مقرر شده است و هر گاه فرايض را ادا نكرده باشد نافله چگونه مقبول شود.و از جمله شرايط قبول حضور قلب است چنانكه در حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است كه فرمودند كه از نماز بنده گاه هست كه نصف آن را بالا مىبرند يا ثلث آن را يا ربع آن را يا خمس آن را و بالا نمىبرند مگر آن قدرى را كه دل بنده با حق سبحانه و تعالى باشد و ما مأمور نشدهايم به نوافل مگر از جهت اتمام فرايض و منقول است در حديث صحيح از محمد بن مسلم كه گفت به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) عرض نمودم كه عمار ساباطى روايتى از شما مىكند حضرت فرمودند كه كدام است عرض نمودم كه مىگويد سنت فريضه است حضرت فرمودند كه چه مىگويد و چه مىگويى من چنين نگفتهام
لطفا منتظر باشید ...
