(و قد روى في من لا يهتدى إلى القبلة فى مفازة انّه يصلّى إلى اربعة جوانب)(1)و بتحقيق كه روايتى وارد شده است در كسى كه در صحرايى باشد و نداند كه قبله در كدام جانبست كه او نماز مىكند به چهار جانب و اين روايت را شيخ طوسى نقل كرده است بسند صحيح از عبد اللَّه بن مغيره و او از اهل اجماع است از اسماعيل بن عباد از خراش از بعضى از اصحاب ما از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه گفت به آن حضرت عرض نمودم كه فداى تو كردم به درستى كه اين سنيانى كه مخالفند با ما مىگويند كه هر گاه آسمان ابر شود يا تاريك شود و آسمان را نتوانم ديدن ما و شما برابريم در اجتهاد حضرت فرمودند كه چنين نيست كه مىگويند هر گاه چنين باشد نماز را در چهار طرف مىبايد كرد و بسند صحيح از حسين بن سعيد از عباد الخ نيز منقولست و ظاهر مىشود كه آن بعضى از اصحاب كه راويست از جمله فضلاء اصحاب آن حضرت است و مقرر بود كه شيعيان عمل به اجتهاد نمىكردند در احكام الهى چون اجتهاد بذل جهد است در تحصيل ظن اگر چه در تعريف فقه مىگويند كه آن علم است به احكام شرعيه فرعيه كه در خصوص هر يك از مسائل به آن استدلال كنند و از جمله ضروريات دين نباشد و با ايشان بحث كردهاند كه آن چه معلوم است از ضروريات دين شما آنها را از تعريف فقه بيرون كرديد و ظاهر است كه ما بقى همه ظنونست چون اطلاق علم بر آن كردهايد جواب گفتهاند كه ظنيّت طريق
لطفا منتظر باشید ...
