سجده كردن بر زمين فريضه است و بر غير زمين سنت است‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

يكى و نماز تسبيح را يكى و بنا بر اين حمل مى‏بايد كرد كه مراد از ده وجه كه آن حضرت مقرر ساختند اكثر آن مراد باشد چون نماز سفر و ذات الرقاع در قرآن واقع شده است يا آن كه بگوئيم كه هر چند در قرآن واقع شده بود اما كيفيتش مجمل بود از بيان آن حضرت ظاهر شد.

ديگر نماز كسوف آفتاب و خسوف ماهست.

ديگر نماز عيد ماه رمضان و عيد قربانست.

ديگر نماز طلب باران است.

و ديگر نماز بر ميّت است.

چنانكه گذشت و باقى خواهد آمد در محال خود إن شاء اللَّه تعالى مفصلا مع الشرائط.

و آن چه ميان علما در تقسيم مشهور است آنست كه نمازهاى واجب بر هفت قسم است كه بحسب كيفيات مختلفند نماز يوميه و جمعه و عيدين و آيات كه شامل كسوف و خسوف و زلزله و ساير اخاويف سماويست ديگر نماز طوافست و نماز ميّت و نمازى را كه مكلّف بر خود لازم سازد بنذر و عهد و يمين يا بر او لازم شود مثل نماز قضا و نماز احتياط و نماز قضاى پدر و نماز استيجار و همه خواهد آمد إن شاء اللَّه تعالى مفصلا.

سجده كردن بر زمين فريضه است و بر غير زمين سنت است‏

(و قال الصّادق (صلوات اللَّه عليه) السّجود على الارض فريضة و على غير الارض سنّة)(1)

و حضرت صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه سجده كردن بر زمين فريضه است و بر غير زمين سنت است بعضى گفته‏اند كه مراد ازين خبر آنست كه سجده كردن بر زمين ثواب واجب دارد و بر غير زمين ثواب سنت دارد و اظهر آنست كه آن چه حق سبحانه و تعالى مقرر ساخته بود سجده بر زمين فقط بود و حضرت سيّد المرسلين به سبب تفويض بر امّت موسّع ساخت كه‏