(و سال علىّ بن الرّيان بن الصّلت ابا الحسن الثّالث (صلوات اللَّه عليه) عن الرّجل ياخذ من شعره و اظفاره ثمّ يقوم إلى الصّلاة من غير ان ينفضه من ثوبه فقال لا باس)(1)و بسند حسن كالصحيح منقول است از على كه گفت سؤال كردم از حضرت امام على نقى (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه از مو و ناخنها گيرد و به نماز برخيزد بى آن كه مو و ناخن را از جامهاش بيفشاند تا نماند حضرت فرمودند كه باكى نيست و روايت كرده است شيخ در صحيح از على بن ريان كه گفت عرضه به خدمت آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) نوشتم كه آيا جايز است نماز كردن در جامه كه در آن جامه مويى از آدمى بوده باشد يا ناخنها باشد پيش از آن كه بتكاند و مو و ناخن را از خود دور كند فرمان همايون حضرت آمد كه جايز است و چون ظاهر آنست كه يك خبر باشد ممكن است كه حمل كنيم خبر متن را بر اين خبر كه مراد از آن خبر سؤال بعنوان مكاتبه باشد و اين خبر را حمل بر آن كنيم كه مراد مو و ناخن خود باشد و ممكن است كه يك مرتبه بعنوان مكاتبه سؤال كرده باشد و مرتبه ديگر بعنوان مشافهه و بنا بر اين خبر متن دلالت مىكند بر آن كه مو و ناخن خود ضرر ندارد و ظاهرا دغدغه در آن نباشد چون فضله خود از چرك بدن از لوازم آدمى است و اگر جايز نباشد نماز در آن حرج عظيم لازم
لطفا منتظر باشید ...
