نماز در برطله‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

عليه كه فرمودند كه نماز مكن در پوستين روباه و در جامه كه پهلوى اوست يعنى از طرفين كه مبادا مو به آن چسبيده باشد مثل حديث على بن مهزيار كراهة يا حرمة پس حمل مى‏بايد كرد حديث دويم را بر اول به آن كه مراد از مو و ناخن آنست كه از او باشد نه از غير او و ممكن است كه حمل كنند اين اخبار را بر كراهت.

چنانكه در حديث كالصحيح از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كراهت داشتند از وبر و كرك هر حيوانى كه گوشت آن را نخورند به آن كه مراد از آن مويى باشد كه بر جامه چسبيده باشد نه آن كه جامه وبر باشد يا آن كه كراهت اعم از حرمت و كراهت باشد و در ما لا يتمّ بمعنى خود و در ما يتم بمعنى حرمت باشد و اين اظهر است جمعا بين الاخبار و اگر چه احوط ملاحظه تام است كه مبادا مويى از حيوان غير ماكول اللحم در بدن يا جامه باشد و بنا بر اين نبايد گربه را بر جامه خود جا دادن مبادا كركى از آن بر جامه چسبيد و از اين حيثيت مشكل است استعمال بالش پر قو چون متعارف شده است كه هر پرى را پر قو مى‏گويند اگر چه پر قو جايز الصّلاة است چون ماكول اللّحم است اما پر بسيارى از حيوانات غير ماكول اللّحم شبيه است به آن و در عرف هر پرى كه نرمست آن را پر قو مى‏گويند پس اولى آنست كه از بايع آن تفتيش نمايند كه اين پر قوى ماكول اللّحم است يا نه و چون بايع بگويد كه بلى استعمال مى‏توان كرد و بيش ازين در كار نيست و لازم نيست كه به او بگويند كه چه مى‏دانى آيا خود اخذ كرده از قويا بايع مسلمان به تو گفته است يا چون پر نرمست پر قو مى‏گويى و اگر كسى اين تفتيش بكند و بايع مقيد و صالح باشد البته خواهد گفت كه من اينها را نمى‏دانم و اللَّه تعالى يعلم.

نماز در برطله‏

(و سال يونس بن يعقوب ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن الرّجل‏