نماز اخر وصيتهاى پيغمبرانست‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

(2) و بسند كالصحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) و به اسانيد قويه از حضرت سيّد المرسلين و ائمه طاهرين (صلوات اللَّه عليهم) منقول است كه نماز سبب قرب هر متقى و پرهيزكار است و اكثر علما حمل كرده‏اند نماز را بر نافله.

چون در حديث كالصحيح از حضرت امام موسى كاظم وارد است كه فرمودند كه نمازهاى نوافل اسباب قرب مؤمنان است و چنانكه در حديث قدسى گذشت كه و انه ليتقرب إلى بالنوافل و چنانكه از طرق عامه و خاصّه از حضرات سيّد المرسلين و ائمه طاهرين (سلام اللَّه عليهم) وارد است كه نماز خيريست كه حق سبحانه و تعالى از جهت بندگان خود مقرر ساخته است هر كه خواهد كم كند و هر كه خواهد بسيار كند يعنى اگر كم كنند نقصان به خود رسانيده‏اند و حق آنست كه عبارت اعم است از واجب و سنت و اشعارى دارد بر آن كه شرط قبول آن تقوى است چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ» يعنى حق سبحانه و تعالى قبول نمى‏كند عبادت را مگر از پرهيزكاران بلكه ظاهر خبر اين معنى است چنانكه در حديث معاذ خواهد آمد و على أيّ حال شك نيست در آن كه هر چند بيشتر كنند قرب بيشتر حاصل مى‏شود هر گاه با حضور قلب و اخلاص باشد چه ظاهر است و مشاهد است از جمعى كه هميشه نماز مى‏كنند و در مرتبه پنجاه سال بيش از اينند و اصلا ايشان را قرب حاصل نمى‏شود بواسطه فقدان اين دو شرط كه اخلاص و حضور قلب است.

نماز اخر وصيتهاى پيغمبرانست‏

(و قال الصّادق (صلوات اللَّه عليه) احبّ الاعمال إلى اللَّه عزّ و جلّ الصّلاة و هى اخر وصايا الانبياء (صلوات اللَّه عليهم) فما احسن من الرّجل أن يغتسل او يتوضّأ فيسبغ الوضوء ثمّ يتنحّى حيث لا يراه انيس فيشرف اللَّه عزّ و جلّ عليه و هو راكع او ساجد انّ العبد اذا سجد