سجده بر آستين‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

قالى گذاشتند و بر آن سجده كردند و از اين دو حديث و احاديث ديگر ظاهر مى‏شود كه بر ريگ سجده مى‏توان كرد هر چند استحاله يافته است چون استحاله خاك را ريگ كرده است و از اسم ارض بيرون نرفته است بخلاف شيشه كه به استحاله از اسم ارض بيرون رفته است.

و بسند كالصحيح منقولست از علىّ بن ريان ثقه كه گفت بعضى از اصحاب ما عريضه به خدمت حضرت امام محمد تقى (صلوات اللَّه عليه) نوشتند و سؤال كردند از سجده كردن بر خمره كه در مدينه مى‏سازند فرمان همايون حضرت آمد كه هر سجاده كه از ريسمان بافته باشند آن را سجده مى‏توان كرد چون ريسمان پنهان مى‏باشد در حصيرها كه مى‏بافند و هر سجاده را كه از پوست و تسمه بافته باشند سجده مكن يا به اعتبار آن كه پوست بر رومى افتاده است و سجده بر پوست نمى‏توان كرد يا آن كه مانع است از آن كه همه پيشانى بما يسجد عليه رسد و سنت است كه همه پيشانى برسد و يا از آن جهت است كه جمعى از آنها نيز ميته را به دباغت پاك مى‏دانستند و در اين دو صوت نهى محمول خواهد بود بر كراهت و اللَّه تعالى يعلم.

چنانكه در حديث صحيح از على بن جعفر منقولست كه گفت سؤال كردم از برادرم حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) از زنى كه موى پيشانى او بلند شده باشد و بعضى از پيشانى را گرفته باشد و چون به سجده مى‏رود بعضى از پيشانى او بر زمين است و بعضى را مو مانع است كه به زمين برسد آيا جايز است حضرت فرمودند كه نه تا جميع پيشانى را بر زمين گذارد و اين حديث نيز محمولست بر استحباب چنانكه خواهد آمد.

سجده بر آستين‏

(و ان كانت ارض حارّة تخاف على جبهتك الاحتراق او كانت ليلة مظلمة خفت عقربا او شوكة تؤذيك فلا باس ان تسجد على كمّك‏