(و قد روى عن سليمان بن جعفر الجعفرىّ انّه قال رأيت الرّضا (صلوات اللَّه عليه) يصلّى فى جبّة خزّ)(1)و به اسناد صحيح و حسن كالصحيح منقولست كه سليمان گفت ديدم حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) را كه نماز مىكردند در جبّه خز و چون مدار عرب بر جامه فراخ بوده است در زمستان جامه پنبهدار تنگ مىپوشيدهاند از جهت رفع سرما و كاه بوده است كه پوستين تنگ مانند كاتبى مىپوشيدهاند و چنين جامه را جبه مىناميدهاند و اكثر اوقات از كرك خز جامها مىبافتهاند و به قيمتهاى اعلا مىفروختهاند و آن چه الحال مشهور است كه خزّ است بعضى از علما گفتهاند كه اين خز نيست و بسيار مستبعد است كه حيوانى با آن كثرت بالكليّه بر طرف شود و ظاهر آنست كه نماز در آن توان كرد حتى در پوست آن و احاديث صحيحه در جواز صلاة در آن وارد شده است بشرط آن كه مغشوش نباشد به وبر روباه و خرگوش زيرا كه چون جامه بسيار از آن مىبافتهاند بسيار بوده است كه كرك روباه و خرگوش را با كرك خز مخلوط مىساختهاند.و در حديث صحيح از عبد الرحمن بن حجاج منقولست كه گفت در خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) بودم كه شخصى از آن حضرت سؤال كرد از پوست خز حضرت فرمودند كه باكى نيست آن مرد
لطفا منتظر باشید ...
