(و قال الصّادق (صلوات اللَّه عليه) من قال حين يسمع اذان الصّبح اللّهُمَّ انّي أسألك بإقبال نهارك و ادبار ليلك و حضور صلواتك و اصوات دعاتك ان تتوب عليّ انّك أنت التّوّاب الرّحيم و قال بمثل ذلك حين يسمع اذان المغرب ثمّ مات من يومه أو ليلته مات تائبا)(1)و بسند كالصحيح منقولست كه آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر كه چون اذان صبح را بشنود اين دعا را بخواند و چون اذان مغرب را بشنود اين دعا را بخواند و در آن روز يا در آن شب بميرد با توبه از دنيا برود يا اين دعا او را از گناهان پاك كند مثل توبه، و ترجمه دعا اينست كه خداوندا از تو سؤال مىكنم بحق آمدن روز و رفتن شب يا به سبب آن كه اين نعمت بر من و عالميان كرده كه روز را آوردى و شبرا بردى و حاضر شد وقت نمازهاى روز يا بحق حاضر شدن وقت نمازها كه از آن جمله نماز صبح است و به سبب آن كه بلند مىشود آوازهاى دعا كنندگان تو يا بحق صداهاى به دعا يا به اذان شده چون مؤذّنان دعوت كنندگان مرد مانند به نماز كه خوان احسان الهى است كه توفيق تو به كرامت كنى مرا به درستى كه توئى توبه دهنده و توبه پذيرنده و توئى مهربان و در وقت شام تغيير مىبايد داد باين عنوان كه. (اللَّهُمَّ إنّي أسألك بإقبال ليلك و إدبار نهارك). يعنى خداوند ترا مىخوانم بحق آمدن شب و رفتن روز تا به آخر يا عبارت اول را بخواند بى تغيير وقتى كه بشنود اذان شام را و بعد از آن در آن روز يا در آن شب بميرد بعنوان لفّ و نشر مرتّب.(و كان ابن النّباح يقول فى اذانه حىّ على خير العمل حىّ على
لطفا منتظر باشید ...
