(و سال الحلبيّ ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن الصّلاة فى مرابض الغنم فقال صلّ و لا تصلّ فى اعطان الابل الّا ان تخاف على متاعك الضّيعة فاكنسه و رشّه بالماء و صلّ فيه قال و كره الصّلاة فى السّبخة إلّا ان تكون مكانا ليّنا يقع عليه الجبهة مستوية)(2)و به اسانيد صحيحه متكثره منقولست از عبيد اللَّه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از نماز در پاگاههاى گوسفندان حضرت فرمودند كه در آنجا نماز بگذار و نماز مگذار در مواضعى كه شتر را بعد از آب دادن مىخوابانند كه مرتبه ديگر آب دهند و غالب اوقات در كنارهاى چاهها مىباشد و اكثر مردمان در آنجاها قضاى حاجت مىكنند و نجس مىباشد و يا از آن جهت كه چون شتران انتظار آبى ديگر دارند بسيار است كه خود بر مىجهند و اگر كسى باشد كه نگريزد در زير دست و پاى ايشان مىرود از اين جهت نهى وارد شده است و تجربه نيز كردهام كه چنين است پس فرمودند كه مگر آن كه خوف داشته باشى كه متاعت را دزد ببرد يا در زير دست و پاى شتران ضايع شود كه در اين صورت آنجا را بروب و آبى بر آنجا بريز كه اگر نجاستى داشته باشد پاك مىشود و نماز
لطفا منتظر باشید ...
