نماز متحير به قبله‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

پشت بقبله نماز كرده باشد چون در خارج وقت اعاده مى‏كند و ظاهر حديث آنست كه مراد خروج وقت فضيلت است به قرينه آن كه گفت وقت نماز ديگر داخل شد و نگفت كه وقت نماز اوّل بيرون رفت و خلاف اين معنى را نمى‏يابيم و بر تقدرى كه احتمال داشته حمل بر وقت فضيلت مى‏كنيم و قريب باين در سند و متن حديث ديگر وارد شده است از عمر و يحيى و مظنون آنست كه همان معمر است و سهو از قلم نساخ شده است.

و در حديث موثق كالصحيح از زراره منقولست كه حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه بر غير قبله نماز كرده باشى و پيش از صبح ظاهر شود كه بر غير قبله نماز كرده نماز را اعاده كن و ظاهر اين حديث آنست كه نماز شام و خفتن ممتدّ است تا صبح چنانكه احاديث صحيحه بسيار بر آن دلالت دارد و بعضى از آنها گذشت و بعضى ديگر خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالى.

نماز متحير به قبله‏

(و روى زرارة و محمّد بن مسلم عن ابى جعفر (صلوات اللَّه عليه) انّه قال يجزئ المتحيّر ابدا أينما توجّه اذا لم يعلم اين وجه القبلة)(1)

و به اسانيد صحيحه از زراره و كالصحيح از محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه آن حضرت فرمودند كه كافى است متحير را بهر طرفى كه رو كند هر گاه نداند كه جهت قبله كدامست يعنى در هر طرفى كه نماز كند خوبست و در كافى و تهذيب و به جاى المتحير التّحرى است و از قلم نساخ متحير شده است يعنى هر گاه علم به جانب قبله بهم نرسد اجتهاد كافى است كه سعى نمايند تا ظنى به همرسد از قول جمعى يا از راه و بعضى از ستارگان و بادها و ماه و امثال اينها و دور نيست كه اعتماد به خروس توان كرد در معرفت قبله نيز چون ظن به وقت به همرسد ظن بقبله نيز بهم مى‏رسد مجملا تحرى اجتهاد است‏