(و روى احمد ابن محمّد بن ابى نصر البزنطى عن الرّضا (صلوات اللَّه عليه) انّه قال يؤذّن الرّجل و هو جالس و يؤذّن و هو راكب)(1)و به اسانيد صحيحه و حسنه منقولست از احمد كه حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه مرد را جايز است اذان گفتن نشسته و هم چنين جايز است اذان گفتن سواره و در كافى مذكور است كه اذان مىتواند گفت نشسته و اقامه نگويد مگر ايستاده و اذان مىتوانى گفت سواره و اقامه را نمىگويى مگر در وقتى كه بر زمين بوده باشى و شيخ نيز روايت كرده است بسند صحيح با زيادتى مثل كلينى.(و روى ابو بصير عن الصّادق (صلوات اللَّه عليه) انّه قال لا باس ان تؤذّن راكبا او ماشيا او على غير وضوء و لا تقم و أنت راكب و لا جالس الّا من عذر او تكون فى ارض ملصّة)(2)و بسند موثق كالصحيح منقولست از ابو بصير از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه باكى نيست كه اذان به گويى در سوارى يا راه رفتن يابى وضو و اقامت مگو در حالت سوارى و نه نشسته مگر عذرى باشد يا در زمينى باشى دزدگاه كه در اين صورت سواره و پياده مىتوان گفتن چنانكه نماز را نيز سواره مىتوان كردن و ظاهر آنست كه به اندك عذرى كراهت يا حرمت زايل مىشود بخلاف نماز.و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه باكى نيست كه بىوضو و بى غسل اذان به گويى و اقامه را مگو مگر با وضو و فرمودند كه باكى نيست مسافر را كه اذان بگويد سواره و اقامه را مىگويد در وقتى كه از اسب به زير آيد.
لطفا منتظر باشید ...
