نماز با ملائكه‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 3

محتمل است كه مراد از قبول در اينجا اجزا باشد به آن كه مشتمل باشد بر واجبات و بس و اين معنى نيز مشكل است چنانكه مشاهد است از اكثر فضلا در مساهله اخذ مسائل و غير آن از قرائت و ساير شرايطى كه مذكور خواهد شد چه جاى عوام.

و قال الصّادق (صلوات اللَّه عليه) اقرب ما يكون العبد إلى اللَّه عزّ و جلّ و هو ساجد قال اللَّه تعالى وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ‏(1)

بسند صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقول است كه نزديكترين احوال بنده بحق سبحانه و تعالى حالتى است كه او در سجده باشد و صدوق تا اينجا را از حديث نقل كرده است ظاهرش آنست كه استشهاد به آيه از صدوق باشد يا آن كه خبرى ديگر باشد و اين حديث را با آيه كلينى رحمه اللَّه تعالى در قوى كالصحيح و صدوق در صحيح از وشاء روايت كرده است از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) و دور نيست كه سهو از نساخ شده باشد يا صدوق آيه را بحديث حضرت صادق (صلوات اللَّه عليه) منضم كرده باشد و ظاهر آيه آنست كه سجده كن و قرب به همرسان يعنى از سجده و ممكن است كه مراد از سجده نماز باشد يا سجده نماز باشد يا اعم از سجده نماز و سجده شكر باشد و اين اظهر است و محتمل است كه مراد اين باشد كه سجده يا نماز را بكن و خالص ساز آن را از جهت حق سبحانه و تعالى و ليكن اول اظهر است.

نماز با ملائكه‏

(و قال ابو جعفر (صلوات اللَّه عليه) ما من عبد من شيعتنا يقوم إلى الصّلاة الّا اكتنفته بعدد من خالفه ملائكة يصلّون خلفه و يدعون اللَّه عزّ و جلّ له حتّى يفرغ من صلاته)(2)

و بسند قوى كالصحيح از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه هر بنده از شيعيان ما كه برخيزد به نماز البته حق سبحانه و تعالى بعدد سنّيان يا بعدد غير شيعيان اثنى عشرى از جميع‏