(سال مالك الجهنيّ ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن وقت الظّهر فقال اذا زالت الشّمس فقد دخل وقت الصّلاتين فاذا فرغت من سبحتك فصلّ الظّهر متى ما بدا لك)(1)
اين بابيست در بيان وقتهاى نمازها از وقت فضيلت يا اختيار و وقت اجزا بسند كالصحيح منقولست از مالك كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از وقت نماز ظهر پس حضرت فرمودند كه هر گاه زوال شمس شود از دايره نصف النهار پس داخل مىشود وقت هر دو نماز و ليكن ظهر مقدّم است بر عصر پس چون از نافله فارغ شوى نماز ظهر را بكن هر وقت كه خواهى غرض آنست كه احاديث بسيار وارد شده است كه تا دو قدم وقت نافله است و يك قدم و يك قدم و نيم نيز وارد شده است و آن بحسب اختلاف اشخاص است در طول دادن نافله و مراد از دو قدم آنست كه اگر سايه زيادتى كه بعد از زوال بهم مىرسد تا دو سبع شاخص از آن نگذرد نافله را پيش از فريضه مىتواند كرد و بعد از آن كه دو سبع بگذرد مىبايد كه مشغول فريضه شود مگر آن كه يك ركعت را پيشتر كرده باشد كه در اين صورت مىتواند باقى را پيش از فريضه به جا آوردن و اين كه وارد شده است كه دو قدم وقت نافله است اين معنى ندارد كه فريضه را پيشتر از آن نتواند كرد بلكه اگر در نيم قدم نافله را به جا آورد بعد از آن فريضه را مىتواند كرد و اين خبر را شيخ بسند موثق كالصحيح از مالك روايت كرده است.