لوامع صاحبقرانی جلد 3

(و ساله عبيد بن زرارة عن وقت الظّهر و العصر فقال اذا زالت الشّمس دخل وقت الظّهر و العصر جميعا الّا انّ هذه قبل هذه ثمّ أنت فى وقت منهما جميعا حتّى تغيب الشّمس)(1)

و به اسانيد قويه كالصحيحه منقولست از عبيده او ثقه و معتمد است و اين مضمون متواتر است و عبيد گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از وقت نماز ظهر و عصر حضرت فرمودند كه چون زوال شمس مى‏شود داخل مى‏شود وقت نماز ظهر و عصر هر دو و ليكن ظهر را پيش از عصر به جا مى‏بايد آورد يا وقت ظهر پيش از وقت عصر داخل مى‏شود پس تو در وقت هر دويى تا غايب شود آفتاب و فرو رود.

بدان كه خلافست در ميان علما بعضى و از آن جمله صدوق است قايلند به اشتراك هر دو وقت از اول زوال تا شام و هم چنين شام و خفتن تا نصف شب و اكثر قايلند به اختصاص به آن كه بعد از زوال مقدار چهار ركعت مخصوص ظهر است و هم چنين از اول شام سه ركعت مخصوص شام و بعد از مقدار چهار ركعت و سه ركعت خلافى نيست كه هر دو در وقت شريكند تا از آخر وقت عصر و خفتن مقدار چهار ركعت بماند آن چهار ركعت مخصوص عصر است و خفتن پس اگر كسى نماز نكرده باشد تا آن وقت ظهر و شام قضا مى‏شود و مى‏بايد كه نماز عصر و خفتن را به جا آورد اگر چه ظاهر عبارات اشتراك آنست كه اگر چهار ركعت بماند در آخر وقت عصر ظهر را بايد كرد و اگر در آخر وقت خفتن چهار ركعت بماند شام و خفتن هر دو را بايد كرد و ليكن چون احاديث صحيحه وارد شده است كه آن چهار ركعت مخصوص عصر و عشاست هر كه قايل است به اشتراك قايل است به آن كه آخر وقت مخصوص عصر و عشاست و هم چنين خلافى نيست در آن كه هر وقت كه نماز كند تا آخر وقت مى‏بايد كه اول‏