جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) بمن فرمودند كه اى شهاب من دوست مىدارم كه چون نماز شام كنم در آسمان كوكبى ببينم و شيخ طوسى حمل كرده است بر آن كه دوست مىدارم كه چون از نماز شام فارغ شوم در آسمان ستاره ببينم يعنى نماز را به تانّى بكنم و ليكن خبر سابق قرينه آنست كه در ابتدا مراد است و اشتباهى شده است شيخ و جمعى را كه گمان كردهاند كه ديدن ستاره مذهب ابو الخطابست و ليكن مذهب آن ملعون اشتباك نجوم است و آن بعد از ذهاب بياض مغرب مىشود پس اين اخبار موافق مذهب مشهور است و مخالف مذهب صدوق و ظاهر صدوق از اين جهت ذكر كرده است كه ستاره مثل زهره بعد از غروب آفتاب ظاهر مىشود و ليكن بر همه كس ظاهر نمىشود بر جمعى ظاهر مىشود كه قبل از غروب نيز مىبينند بنا بر حدّت باصره ايشان.
(و فى رواية معاوية بن عمّار وقت العشاء الآخرة إلى ثلث اللّيل فكان الثّلث هو الاوسط و النّصف هو اخر الوقت)(1)
و بسند صحيح از ابن عمار منقولست از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه وقت نماز خفتن تا ثلث شبست و چون در حديث سابق وارد شده بود كه تا نصف شبست صدوق ذكر كرده است كه مراد حضرت از ثلث آنست كه افضل آنست كه از ثلث نگذرد و اگر بگذرد تا نصف شب نيز ادا است و محتمل است كه مراد صدوق اين باشد كه ثلث وسط وقت فضيلت است و نصف آخر وقت فضيلت و اول اظهر است بحسب معنى و دويم بحسب لفظ.
(و روى في من نام عن العشاء الآخرة إلى نصف الليل انّه يقضى و يصبح صائما عقوبة و انّما وجب ذلك عليه لنومه عنها إلى نصف اللّيل)(2)
و در روايتى وارد شده است كه هر گاه شخصى نماز خفتن نكند و بخواب رود تا نصف شب شود قضا مىكند نماز خفتن را و آن روز را روزه