لوامع صاحبقرانی جلد 3

صحيحه تا ثلث شب نيز وارد شده است و خواهد آمد در باب وقوف در مشعر و احاديث بلفظ امر وارد شده است و اقل مراتب آن استحبابست و مراد مصنف نيز وجوب يا استحبابست اگر چه عبارت قاصر است و چون در باب خود بيان خواهد كرد در اينجا مساهله نموده است.

(و روى بكر بن محمّد عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) انّه ساله سائل عن وقت المغرب فقال انّ اللَّه تبارك و تعالى يقول فى كتابه لإبراهيم (عليه السلام) «فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأى‏ كَوْكَباً قالَ هذا رَبِّي» فهذا اوّل اللّيل و اخر ذلك غيبوبة الشّفق و اوّل وقت العشاء الآخرة ذهاب الحمرة و اخر وقتها إلى غسق اللّيل يعنى نصف اللّيل)(1)

و بسند صحيح از بكر ازدى منقول است كه شخصى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) سؤال كرد از وقت شام پس حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى در كتاب خود فرمودند در حكايت حضرت ابراهيم (عليه السلام) كه چون شب او را فرا گرفت كوكبى را ديد و گفت بر سبيل استفهام يا حكايت اقوال قوم كه اين پروردگار منست يعنى بنا بر گفته شما و بعد از آن دليل فرمودند كه چون حادثست و محل حوادثست محالست كه واجب الوجود بالذات باشد و غرض از ذكر آيه استشهاد است به آن كه حق سبحانه و تعالى فرمودند كه چون شب در آمد ستاره را ديد و مشهور آنست كه ستاره زهره بود چون غالبا حركت او با آفتاب است پس ديدن ستاره علامت دخول ليل است و غالبا بعد از ذهاب حمره ظاهر مى‏شود پس اين اول وقت شام است و آخر آن غايب شدن سرخى مغربست و اول وقت خفتن بر طرف شدن اين سرخيست و آخر وقت نماز خفتن ظلمت شديد شبست و آن نصف شبست.

و در حديث حسن كالصحيح از شهاب منقولست كه حضرت امام‏