عمل به گمان مىتوان كرد و اكثر علما قايلند به آن كه در وقت يقين مىبايد زيرا كه تا يقين بدخول وقت نشود يقين ندارد در تكليف و ازو قصد وجوب نمىتواند كرد.
و در حديث موثق كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است كه فرمودند كه اگر نماز ظهر را در وقت عصر بكنم نزد من محبوبتر است از آن كه پيش از زوال بكنم زيرا كه اگر پيش از زوال كنم محسوب نيست و اگر در وقت عصر كنم محسوبست از جهت من.
و هم چنين در خبر كالصحيح نيز از آن حضرت وارد است و در احاديث صحيحه و كالصحيحه وارد است كه نمازى كه پيش از وقت كرده شود و باطل است و قضا مىبايد كرد و اعاده مىبايد كرد اگر وقت باقى باشد و بعضى عمل بظن كردهاند در جواز نماز و اگر ظاهر شود كه پيشتر از وقت كرده است همه قايلند بوجوب اعاده و قضا مگر آن كه بعضى از آن در وقت واقع شود و لفظ محبوبتر اشعارى دارد به آن كه با ظن نماز مىتوان كرد و ليكن بهتر صبر است و هم چنين احاديث آينده در خواندن خروس و احوط آنست كه تا علم بدخول وقت حاصل نشود نماز نكند مگر آن كه خوف فوات وقت داشته باشد مثل نماز صبح در شب ماه و ابر كه در اين صورت بظن غالب نماز مىتواند كرد.
(و روى ابو عبد اللَّه الفرّاء عن الصّادق (صلوات اللَّه عليه) انّه قال له رجل من اصحابنا انّه ربّما اشتبه علينا الوقت فى يوم غيم فقال تعرف هذه الطّيور الّتى تكون عندكم بالعراق يقال لها الدّيوك فقال نعم قال اذا ارتفعت اصواتها و تجاوبت فعند ذلك فصلّ)(1)
و بسند صحيح از ابن ابى عمير منقولست از ابو عبد اللَّه پوستين فروش يا پوستين دوز و مظنون اين شكسته آنست كه سليم فرّا است و او ثقه است و بنا بر اين حديث صحيح است