لوامع صاحبقرانی

سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كه مداومت بر آن مى‏نمودند در اواخر عمر و بر اين مداومت از دنيا بيرون رفتند منقول است كه حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه حضرت رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در روز نماز نمى‏كردند هيچ نمازى را تا زوال روز مى‏شد و در بعضى از نسخ تا زوال آفتاب پس چون زوال مى‏شد هشت ركعت نماز مى‏كردند و آن هشت ركعت نماز نافله ظهر است كه مسمى است به نماز اوّابين يعنى جمعى كه هميشه بازگشت دارند بحق سبحانه و تعالى به توبه و انابت يا آن كه اين نماز بمنزله توبت و انابت ايشان است در ثواب و محو گناهان و در اين ساعت درهاى آسمان گشوده مى‏شود از جهت بالا بردن اعمال حسنه خلايق و دعاها مستجاب مى‏شود و بادهاى رحمت يا بادهاى نافله از جهت خلايق خصوصا جمعى كه در كشتيهااند مى‏آيد و حق سبحانه نظر شفقت و مرحمت بسوى خلايق مى‏كند و از آن جمله است آن كه در اين ساعت عبادات اسباب قرب ايشان را مقرر فرموده است پس چون سايه يك ذرع مى‏گذشت كه دو شبر باشد چهار ركعت نماز ظهر را به جا مى‏آوردند و بعد از نماز ظهر دو ركعت نماز مى‏كردند پس فاصله كه مى‏شد دو ركعت نماز ديگر به جا مى‏آورند و چهار ركعت نماز عصر را مى‏كردند وقتى كه يك ذراع ديگر گذشته بود به آن كه در شبر پنجم مى‏كردند ديگر بعد از نماز عصر نمازى نمى‏كردند تا غروب آفتاب پس چون غروب مى‏شد كه اثر آفتاب غايب مى‏شد كه حمره مشرقيه باشد يا قرص غايب مى‏شد سه ركعت نماز شام را مى‏كردند و بعد از آن چهار ركعت نافله شام را به جا مى‏آوردند ديگر نماز نمى‏كردند تا سرخى جانب مغرب زايل مى‏شد و چون سرخى بر طرف مى‏شد نماز خفتن را مى‏كردند و بعد از آن به خوابگاه خود مى‏فرمودند و نمازى نمى‏كردند تا نصف شب مى‏گذشت پس چون نصف مى‏گذشت هشت ركعت نماز شبرا به جا