من تا به بينى الطاف را نسبت به خود و على هذا القياس و اعم از همه اظهر است و اللَّه تعالى يعلم.
هفتم ترك گناه مىكند از ترس الهى چون از لوازم خانه است كه هر عاقلى اجتناب مىكند از سخط صاحب خانه و از لوازم مسجد است كه آدمى متذكر شود خداوند خود را پس اگر اراده گناهى كند از ترس الهى نخواهد كرد.
هشتم ترك گناهست از روى حياء صاحب خانه و اين رتبه بالاتر است چنانكه در اخبار متواتره وارد شده است كه چون عبادت الهى كنى چنان باش كه گويا او را مىبينى پس اگر تو او را نه بينى او ترا مىبيند و بىحيايى بالاتر از اين نمىباشد كه عصيان صاحب خانه كنند در خانه او و بعضى تفسير كردهاند خشيت را به خشيت الهى و حياء را به حياء از خلق و بر عكس نيز گفتهاند و تعميم بهتر است بانكه ترك ذنوب مطلوب است هر چند بواسطه خوف رفتن عرض باشد و حيا مطلوبست از خدا و خلق و آن چه حضرت فرمودهاند از لوازم مسجد اشعارى دارد كه مىبايد كه شخصى كه داخل مسجد مىشود همه اينها منظورش باشد بلكه چون متوجه مسجد شود. قصد اينها و امثال اينها داشته باشد تا بهر قصدى او را ثواب عظيم بوده باشد چنانكه حضرت سيّد الساجدين (صلوات اللَّه عليه) و على آبائه و ابنائه ذكر كردهاند كه خداوندا نيت مرا وافر و عظيم گردان كه هر فعلى مشتمل بر نيات بسيار باشد زيرا كه مدار بر نيت است.
(و سمع النّبيّ صلّى اللَّه عليه رجلا ينشد ضالّة فى المسجد فقال قولوا له لا ردّ اللَّه عليك فانّها لغير هذا بنيت)(1)
و منقولست كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) شنيدند كه شخصى در مسجد مىگويد كه كه يافته است حيوان مرا اگر ينشد از باب مجرد باشد و اگر از باب افعال باشد در اين معنى اطلاق مىكنند و در آن كه گويند كه گم كرده است حيوانى را و علما در هر