دو صورت حكم به كراهت كردهاند چون خبرى ديگر از آن حضرت منقولست كه حضرت ضاله را نهى فرمودند يعنى بهر دو معنى و تعليل حضرت نيز دلالت بر هر دو مىكند پس حضرت فرمودند كه بگوئيد به او كه خداوند تعالى ضاله ترا به تو نرساند يا صاحبش پيدا نشود بنا بر احتمال ديگر و ليكن بعيد است بلكه اظهر آنست كه گم كرده است و مىجويد پس فرمودند كه مسجد را از جهة غير اين كارها بنا كردهاند يعنى از جهة عبادتست و صدوق در تتمه اين خبر مرسل ذكر كرده است كه رفع صوت در مسجد مكروهست و حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) گذشتند به شخصى كه تير مىتراشيد حضرت او را نهى فرمودند و فرمودند كه مسجد را از جهة غير اين كارها بنا كردهاند و على اى حال محمولست بر كراهت زيرا كه منقولست در حديث كالصحيح بل الصحيح از عليّ بن جعفر كه گفت سؤال كردم از برادرم موسى بن جعفر (صلوات اللَّه عليهما) كه در مسجد انشاد ضاله مىتوان كرد حضرت فرمودند كه باكى نيست يعنى حرام نيست و حرام نبودن منافات ندارد با كراهت و ممكن است كه اين حديث را حمل كنيم بر كسى كه يافته باشد حيوانى را و طلب صاحبش كند و صورت اول را بر آن كه گم كرده باشد چون وارد است كه تعريف ضاله را در مجامع مىبايد كرد و ممكن است كه حمل كنيم كراهت را بر صورتى كه فرياد كند و جواز را بر آهسته چون نهى از بلند آواز كردن وارد است در مسجد و اكثر علما همه را مكروه مىدانند و تعريف را گفتهاند كه در بيرون مسجد مىكنند نزديك درهاى مسجد و اين بهتر است هر چند جايز باشد در مسجد.
(و قال (صلوات اللَّه عليه) جنّبوا مساجدكم صبيانكم و مجانينكم و رفع اصواتكم و شراءكم و بيعكم و الضّالّة و الحدود و الاحكام)(1)
و به سند قوى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه