فى ذلك المسجد ضوء من السّراج)(1)
و منقولست به چند سند كه حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه هر كه روشن كند در مسجدى از مساجد الهى چراغى تا روشنى آن چراغ باشد فرشتگان همه با حاملان عرش از جهة او طلب مغفرت كنند و هر طلبى كه ملائكه نمايند بامر الهى است.
و در حديثست كه حق سبحانه و تعالى هر گاه فرشتگان را امر كند به دعا البته مىآمرزد آن بنده را و حاجتش را بر مىآورد بدان كه اين حديث را انس بن مالك روايت كرده است و از محدثين ما بعضى نام او را بردهاند و بعضى گفتهاند كه از رجلى بما رسيده است و در حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه عمده دروغهايى كه بر حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) بستند عايشه و ابو هريره و انس بن مالك بستند و عمده احاديث اهل سنت از اين سه كس است و از عبد اللَّه بن عمرو اخبار در مذمّت او نيز وارد است پس آن كه محدثين ما از او نقل كردهاند اين حديث را و بر سبيل ندرت نيز از ايشان نقل مىكنند وقتى مىكردهاند كه موافق آن خبر از صادقين (صلوات اللَّه عليهم) به ايشان رسيد باشد و از جهة تاليف قلوب عامه نقل مىكردهاند و با آن كه در سنتىها مساهله مىتوان كرد محدثان ما نمىكردهاند مگر در مثل اين صورت و اللَّه تعالى يعلم.
(و قال ابو جعفر (صلوات اللَّه عليه) اذا اخرج احدكم الحصاة من المسجد فليردّها فى مكانها او فى مسجد آخر فإنّها تسبّح)(2)
و به روايت وهب منقولست از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه هر گاه شخصى سنگ ريزه را از مسجد بيرون برد مىبايد كه آن سنگ ريزه را به جاى خود آورد يا به مسجدى ديگر كه آن تسبيح مىگويد و اين در صورتى است كه سنگ ريزه جزو مسجد باشد امّا اگر از زيادتيها باشد كه سبب