باب ما يصلّى فيه و ما لا يصلّى فيه من الثّياب و جميع الانواع(1)
اين بابى است در بيان جامهائى كه در آن جامها نماز مىتوان كردن و آن چه نمىتوان كردن و غير ثياب كه با او جايز است بودن يا جايز نيست بودن بدان كه واجبست در حالت نماز كه عورت مصلّى پوشيده باشد خواه كسى باشد و خواه نباشد و عورت مردان ذكر و انثيين و دبر است بىدغدغه و بعضى از علما گفتهاند كه واجبست در نماز كه از ناف تا زانو پوشيده باشد و بعضى تا نصف ساق گفتهاند و شك نيست كه بهتر است اما جزم بوجوب مشكل است و لباس مصلى مىبايد كه چيزى باشد كه عورتين را به پوشاند كه رنگ آن در زير آن جامه پيدا نباشد و در حجم خلافست احوط آنست كه حجم نيز مستور باشد و لازم است كه حرير محض نباشد و پوست و موى حيوان غير ماكول اللّحم نباشد مگر چيزى چند كه مستثنى خواهد شد
(و روى محمّد بن مسلم عن ابى جعفر (صلوات اللَّه عليه) انّه ساله عن جلد الميتة يلبس فى الصّلاة اذا دبغ فقال لا و ان دبغ سبعين مرّة)(2)
به اسانيد صحيحه منقولست از محمد بن مسلم كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) از پوست حيوانى كه مرده باشد اگر دباغى آن بكنند آيا آن را در نماز مىتوان پوشيد حضرت فرمودند كه نمىتوان در آن نماز كردن اگر چه هفتاد مرتبه دباغى آن پوست كرده باشند.