روضة المتقين كه آن نيز مثل اين احكام است كه مىتوان گفت كه دو كس يك منهج ندارند و همين بس است اخبار سلمان و ابو ذر كه هيچ يك از ايشان قوت تحمّل بار ديگرى نداشتند بلكه اگر بر ضماير يكديگر مطّلع مىشدند سلمان مىگفت رحم اللَّه قاتل ابى ذر و ابو ذر مىگفت رحم اللَّه قاتل سلمان.
(و سئل الصّادق (صلوات اللَّه عليه) عن الصّلاة فى القلنسوة السّوداء فقال لا تصلّ فيها فانّها لباس اهل النار)(1)
و بسند قوى از آن حضرت منقول است كه پرسيدند از نماز كردن در كلاه سياه پس حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه نماز مكن در كلاه سياه كه پوشش اهل جهنم است چون در آتش مىسوزند تا سياه مىشوند يا مراد از اهل جهنم خلفاى بنى عبّاسند كه ابو مسلم مروزى خواست كه خود پادشاه شود اول به خدمت حضرت امام جعفر صادق يا حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليهما) آمد و گفت مرا نايب خود كنيد تا پادشاهى را از بنى اميه بگيرم و به شما دهم حضرتان قبول نفرمودند باز به خدمت حضرت صادق فرستاد كتابتى و استدعاى نيابت نمود حضرت جوابش ندادند و بروايتى عرضه او را سوختند و فرمودند كه اين جوابست و چون از حضرت مايوس شد با بنى عباس ساخت كه ايشان سياه پوش شوند و خود تمام لشكرش سياه مىپوشيدند و مردمان از ايشان خائف مىشدند و لشكر او را شياطين مىگفتند و اين سياه پوشى شعار بنى عباس شد.
(و قال امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) فيما علّم اصحابه لا تلبسوا السّواد فانّه لباس فرعون)(2)
و از جمله چهار صد كلمه حضرت (صلوات اللَّه عليه) كه در يك مجلس تعليم اصحاب خود فرمودند كه سياه مپوشيد كه لباس فرعون است ممكن است كه شعار فرعون بوده باشد يا فراعنه زمان آن حضرت مراد باشد و ظاهرا مبالغات حضرات ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) از اين جهت