و هو يصلّى أ يقتلها قال نعم ان شاء فعل)(1)
و بسند صحيح منقولست از زراره از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه شخصى از آن حضرت سؤال كرد كه اگر شخصى عقربى يا مار افعى يا هر مارى را كه به بيند در وقتى كه نماز كند آيا اينها را مىتوان كشتن حضرت فرمودند كه اگر خواهد بكشد ضرر ندارد و اين حديث در اين جا مناسبت ندارد چون صدوق بابى ذكر خواهد كرد و احاديث بسيار در آنجا مذكور خواهد شد إن شاء اللَّه و مجملش آنست كه اگر خوف ضرر باشد و محتاج بفعل كثير يا استدبار قبله باشد قطع نماز واجبست و الّا جايز است اگر خوفى باشد كه محض احتمال باشد و اگر كارى نداشته باشد و به در رود اگر قطع نكند بهتر است و اگر بدون قطع ممكن باشد جايز است كشتن و اللَّه تعالى يعلم.
(و سال سليمان بن جعفر الجعفرىّ العبد الصّالح موسى بن جعفر (صلوات اللَّه عليهما) عن الرّجل ياتى السّوق فيشترى جبّة فراء لا يدرى أ ذكيّة هى ام غير ذكيّة أ يصلّي فيها فقال نعم ليس عليكم المسألة انّ ابا جعفر (صلوات اللَّه عليه) كان يقول انّ الخوارج ضيّقوا على أنفسهم بجهالتهم انّ الدّين اوسع من ذلك)(2)
و به اسانيد صحيح و كالصحيح منقولست از سليمان عظيم الشأن كه به پنج پشت به حضرت جعفر طيار مىرساند گفت كه سؤال كردم از بنده صالح موسى بن جعفر (صلوات اللَّه عليهما) و تعبير باين عبارت باذن آن حضرت بوده است از جهت تقيه و از جهت غلاة كه ايشان را خدا مىدانستند از شخصى كه به بازار رود و جبّه پوستينى بخرد كه نداند كه تزكيه كردهاند يا نكردهاند چون جمعى از ايشان ميته را به دباغت پاك مىدانند آيا در آن جبه نماز مىتوان كرد يا سؤال مىكند كه شما ميته را به دباغت پاك مىدانيد يا نه حضرت فرمودند كه بلى مىتوان نماز كردن و بر شما نيست كه