حيوانيست كه گوشت خورد.
و در حديث صحيح از ريان منقولست كه سؤال كردم از حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا (صلوات اللَّه عليهما) از پوشيدن پوستين سمور و سنجاب و حواصل و امثال اينها و از كمربند و ساغرى كه غالبا ميته است و كمربند غالبا چرم ميته است و از جامه كه كج را بعوض پنبه در آن كرده باشند و از موزهها از انواع پوستها حضرت فرمودند كه باكى نيست در همه اينها مگر روباه بنا بر اين اكثر علما جايز مىدانند نماز را در سنجاب و احوط ترك است.
(و روى عن داود الصّرمىّ انّه قال سال رجل ابا الحسن الثّالث (صلوات اللَّه عليه) عن الصّلاة فى الخزّ يغشّ بوبر الأرانب فكتب يجوز ذلك)(1)
و مرويست كالصحيح از داود كه گفت سؤال كردم از حضرت امام على نقى (صلوات اللَّه عليه) از نماز در خزّى كه مخلوط مىسازند آن را به گرك خرگوش حضرت نوشتند كه نماز مىتوان كرد و مثل اين خبر خبر ديگر از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) وارد شده است.
(و هذه رخصة الاخذ بها مأجور و رادّها ما ثوم و الاصل ما ذكره ابى رحمه اللَّه فى رسالته إليّ و صلّ فى الخزّ ما لم يكن مغشوشا بوبر الارانب)(2)
صدوق مىگويد كه آن چه در اين حديث وارد شده است كه جايز است نماز در خز مغشوش بر سبيل رخصت وارد شده است كه در حال اضطرار مىتوان پوشيدن يا مطلقا كه نهى محمول بر كراهت باشد واصل معمول به آن چيزيست كه پدرم كه حق سبحانه و تعالى او را رحمت كناد در رساله بمن نوشته بود كه نماز كن در خز ما دام كه مخلوط نباشد كرك آن با كرك خرگوش و محتمل است كه حديث جواز را حمل كنيم بر صورتى كه علم نداشته باشد و اخبار نهى محمول باشد بر صورت علم مثل دو حديث مرسل از