نماز كند و دستهاى خود را از جامه بيرون بياورد چونست حضرت فرمودند كه اگر دستها را بيرون آورد خوبست و اگر دستها را بيرون نياورد باكى نيست و ظاهر مىشود كراهت پنهان بودن دستها خواه در آستين باشد و خواه در ميان پيراهن.
و روايت كرده است شيخ در موثق از عمار كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه نماز كند و دست را در ميان جامه نگاه داشته باشد حضرت فرمودند كه اگر جامه ديگر داشته باشد خواه لنگ يا زير جامه باكى نيست و اگر پيراهن تنها باشد جايز نيست و اگر يك دست را داخل كند و دست ديگر را داخل نكند نيز باكى نيست پس ممكن است كه حديث سابق كه مطلق است حمل بر اين مقيد كنيم به آن كه جواز در صورتى است كه جامه ديگر پوشيده باشد و اشهر حمل بر كراهتست و احوط آنست كه داخل نكند هر دو دست را در ميان جامه مگر وقتى كه جامه ديگر در زير پيراهن پوشيده باشد و بهتر آنست كه مطلقا پنهان نكند و اما اگر در زير ردا يا بالا پوش باشد ظاهرا كراهت نداشته باشد و اللَّه تعالى يعلم.
و در حديث حسن كالصحيح منقولست از عبد الرحمن بن حجاج كه گفت نزد حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) بودم كه عبد الملك قمى بر آن حضرت داخل شد و گفت حق سبحانه و تعالى احوال شما را نيكو گرداناد گاه هست به سجده مىروم و دستم در ميان جامه است حضرت فرمودند كه اگر خواهى ضرر ندارد پس حضرت فرمودند كه و اللَّه من از امثال اينها بر شما خائف نيستم يعنى اينها از جمله مكروهاتست و خوف من آنست كه ترك تقيه كنيد كه از جمله واجباتست.
و بسند صحيح از ابن محبوب از مصادف منقولست از حضرت امام جعفر