صورتى باشد كه سواد نداشته باشد يا آن كه كراهت بمعنى حرمت باشد و در صورتى باشد كه سجده بر نوشته كنند و جواز در صورتى باشد كه سجده بر جائى كنند كه نوشته نباشد چون يك جزو مركب زاج است و آن معدنيست و دو ده نيز داخل دارد و اگر مركب را از مازوى فقط ساخته باشند و امثال آن بر آن سجده مىتوان كرد و اگر نوشته نباشد سجده بر آن مىتوان كرد.
چنانكه روايت كرده است شيخ در صحيح از صفوان جمال كه گفت من ديدم حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) را كه در كجاوه بودند و سجده بر كاغذ مىكردند و اكثر اوقات ايما مىكردند اما اگر سجده بر آن نكند و خواهد كه از آنجا سورهاى دراز بخواند كه در حفظ نداشته باشد خلافست.
شيخ بسند كالصحيح روايت كرده است از حسن بن زياد كه گفت عرض نمودم به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه چه مىفرماييد در شخصى كه نماز كند و نظر به مصحف كند و از آنجا خواند و چراغ را نيز نزديك آن گذاشته باشد حضرت فرمودند كه باكى نيست.
و در حديث كالصحيح از على بن جعفر منقولست كه گفت سؤال كردم از برادرم حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) كه اگر مردان يا زنان مصحف را در برابر خود گذارند و از آنجا قرأت كنند چونست در حال نماز حضرت فرمودند كه اعتماد باين نماز نكنند پس جمع مىتوان كرد بجواز و كراهت و جمعى جمع كردهاند بانكه اوّل را حمل بر نماز نافله كردهاند و ثانى را بر فريضه و اول اظهر است و ثانى احوط بدان كه از احاديث صحيحه ظاهر شد كه سجده بر كاغذ ننوشته مىتوان كرد و خلافى نيست نزد علماء شيعه در جواز آن و ليكن بعضى از متاخّرين شرط كردهاند كه كاغذى نباشد كه از پنبه يا علف كتان يا از ابريشم و امثال اينها ساخته