باشند چون احاديث در نهى از قطن و كتان و حرير وارد شده است ديگر شرط است كه آهك داخل كاغذ نكرده باشند چون سجده بر آهك پخته نمىتوان كرد ديگر شرطست كه آهار نداده باشند كاغذ را چون آهار نشاسته است و آن خورد نيست و ظاهر است كه حضرات ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) كه تجويز فرمودهاند مىدانستهاند كه اكثر كاغذها يكى از اين عيوب دارد پس اگر اين شرطها در كار بود مىفرمودند و چون نفرمودند ظاهرا جايز باشد سجده كردن بر آن مطلقا و اگر كسى احتياط كند بهتر خواهد بود و اللَّه تعالى يعلم.
(و سال علىّ بن يقطين ابا الحسن الاوّل (صلوات اللَّه عليه) عن الرّجل يسجد على المسح و البساط فقال لا باس به اذا كان فى حال التّقيّة)(1)
و بسند صحيح منقولست از على كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه سجده كند بر گليم و قالى كه از پشم مىبافتند حضرت فرمودند كه باكى نيست سجده كردن بر اينها هر گاه در جائى باشد كه اگر سجده بر اينها نكند ضرر به او رسد چون تقيه واجبست و اگر احتمال بعيد باشد مثل آن كه در بلاد عامه در خانه خود درها را بسته باشد و منفذى بحسب ظاهر نداشته باشد در اين صورت تقيه واجب نيست و جمعى سنت مىدانند و در مثل بلاد ما تقيه حرامست مگر آن كه خوف باشد.
(و لا باس بالسّجود على الثّياب فى حال التّقيّة)(2)
و باكى نيست در سجده كردن بر جامهها در حالت تقيه مروى است در حديث موثق از ابى بصير كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه نماز كند در پلاس و گليم حضرت فرمودند كه اگر تقيه باشد باكى نيست.
(و سال معاوية بن عمّار ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن الصّلاة