لوامع صاحبقرانی جلد 3

على القار فقال لا باس به)(1)

و در صحيح از ابن عمار منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از نماز كردن بر قير حضرت فرمودند كه باكى نيست.

و مرويست در صحيح از ابن عمار كه گفت كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه در كشتى باشند سجده مى‏كنند بر قفر و قير و در صحيح حفص و كالصحيح ابراهيم بن ميمون و غيرهما نيز وارد است كه در كشتى سجده بر قير مى‏تواند كرد چون متعارفست كه كشتيها را قير مى‏مالند و احاديث جواز در كشتى وارد شده است چون غالب اوقات تقيه لازم بود و علامت تشيع اين بود كه چيزى غير آن چه بر آن نماز مى‏كرده‏اند سجده مى‏كرده‏اند حضرات مبالغه فرموده‏اند كه بر اينها سجده بكنند كه مبادا ضرر به ايشان رسد و اللَّه تعالى يعلم.

(و روى زرارة عن احدهما (صلوات اللَّه عليهما) انّه قال قلت له الرّجل يسجد و عليه قلنسوة او عمامة قال اذا مسّ شى‏ء من جبهته الارض فيما بين حاجبيه و قصاص شعره فقد اجزا عنه)(2)

و به اسانيد صحيحه منقولست كه زراره گفت كه عرض نمودم به خدمت حضرت امام محمد باقر يا حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليهما) كه هر گاه شخصى سجده كند و كلاهى يا عمامه بر سر داشته باشد و كلاه يا عمامه بعضى از پيشانى او را پوشانيده باشد چونست حضرت فرمودند كه هر گاه از پيشانى او كه ميان ابروها و رستنگاه موى سر است اندكى به زمين رسد از او مجزيست و همين حديث را شيخ در صحيح از زراره نقل كرده است باين عبارت كه‏

اذا مسّ جبهته الارض فيما بين‏ الخ

يعنى هر گاه برسد پيشانى او به زمين و اين عبارت احتمال كل و بعض دارد بلكه در كل اظهر است.