قوى كالصحيح از سكونى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه هر واعظى قبله موعوظ است و هر موعوظى قبله واعظ است يعنى در خطبه نماز جمعه و خطبه نماز عيد رمضان و عيد قربان و خطبه نماز طلب باران امام رو به مردان مىكند و مردمان رو به امام مىكنند تا از خطبه فارغ شود و همين حديث را كلينى نقل كرده است تا اينجا كه هر واعظى قبله است يعنى هر گاه امام خطبه بخواند در روز جمعه سنت است مردمان را كه رو به امام كنند بدان كه ظاهر آنست كه تفسير يعنى را حضرت امام جعفر صادق كرده باشد و لفظ يعنى اين كتاب نيز ظاهر آنست كه از حضرت باشد و ممكن است كه از كلينى و صدوق باشد كه موعظه كه از شارع متلقى شده است در خطبه شنيده است و كلينى نماز جمعه را بر سبيل مثال گفته باشد و صدوق نيز اكثر افراد آن را گفته باشد و ممكن است كه اعتقاد صدوق اين باشد و نمازى كه خطبه دارد همينهاست و ظاهرا فى نفسها موعظه مطلوب شارع باشد وجوبا در بعضى از اوقات و استحبابا در بعضى از اوقات چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ و ديگر فرموده است كه فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرى يعنى موعظه كن مؤمنان را كه موعظه نافع است و هميشه نفع مىدهد ايشان را و موعظه كن كفّار را اگر يابى كه موعظه ايشان را نفع دهد و آيات و اخبار در اين باب از حد حصر بيرونست پس تخصيص اگر از معصومست بر سبيل مثال است و اگر از شيخين است دو احتمال دارد يكى انحصار و يكى مثال و اللَّه تعالى يعلم و مراد از قبله ظاهرا آن باشد كه سنت است كه خطيب پشت بقبله باشد و