حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) سؤال كردند كه كى نماز بر اطفال واجب مىشود كه ولى ايشان را بران بدارد حضرت فرمودند كه وقتى كه شش ساله شوند و روزه وقتى واجب مىشود بر ايشان كه طاقت داشته باشند و ظاهرا مراد از اين وجوب استحباب مؤكّد است بر ولى و در حديث صحيح منقولست از عبد اللَّه بن سنان كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه پسرى به منتهاى قوت خود برسد كه آن سيزده سالست و داخل شود در سال چهاردهم واجب مىشود بر او آن چه واجبست بر جمعى كه محتلم شدهاند. خواه آن پسر محتلم شده باشد يا محتلم نشده باشد و مىنويسند بر او گناهان را و مىنويسند از جهة او حسنات را و هر كارى كه مىكند صحيح است مگر آن كه سفيه باشد يا ضعيف العقل باشد و مؤيد اين حديث چند حديث ديگر وارد شده است در سيزده احوط آنست كه در اين سال ترك عبادات نكند و اگر كرده باشد قضا كند بعد از بلوغ احتياطا و ممكن است كه در سال چهاردهم قابل تكليف مستحب شود و بر افعال خير مثاب شود و عقابش محرومى از ثواب باشد.
و در حديث صحيح از محمد بن مسلم منقولست از احدهما (صلوات اللَّه عليهما) كه عرض نمودند كه طفل كى نماز مىكند حضرت فرمودند كه هر گاه نماز را بفهمد گفتم كى نماز را مىفهمد و واجب مىشود بر او حضرت فرمودند كه شش ساله و در حديث صحيح از معاوية بن وهب منقولست كه گفت از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) سؤال كردم كه در چند سالگى اطفال را به نماز باز مىدارند حضرت فرمودند در شش هفت سالگى و در ميان شش و هفت عرض نمودم كه كى ايشان را جبر نمايند بر صوم حضرت فرمودند كه در ميان پانزده و چهارده